Awak rasé beringsang, Sukab ambil perlop suké-suké kendiri. Dengen doku semenggah-menggahnyé, doi masup warung anabèl pas lagi legak. Nggak énak ati jugak doi ngutang melulu. “Seberapé kayé sih juragan
Nggak tau udé berapé lamé ntu tigé manusiah tapran duduk dengen pantat nèmpèl di kaki limé. Dibawényé wot mukibat nyang dibilang jembatan layang, doi-doi siap diangkut truk kosong ke
Selipun ujan malem-malem warung anabèl tetep ajé penu. Pendèrè lanun di atep warung bikinan Udin nyang basé jadi kuyu, tapinyah di bawé atep nyang brisik, omon-omon kaum anabèl nggak
Gerah bener belakangan. Orang masup warung cumak kipas-kipas, kipas-kipas, èn kipas-kipas lagéh. Pedéhél di dalem warung udé adé kipas angin. Duè malah. Boro-boro jadi adem, hawé panas muter-muter kaga mau
Ntu warung Mang Ayat semingkin ramé ajé selepas bedug Isya. Doi kendiri udé jarang nongol, selaèn ngedrop Yati pagi-pagi paké motor lawas si Pitung alias Pitung Puluhan (1970-an mangsudnyah).
“Enggak Istané, enggak gupernur. Nalarnyé ajaib binti méhong,” Sanip ngegrundel dengen gondok. Tukang-tukang galian kliatan perongok, melongo liatin sono-sini di kolong jalan tol, nungguin truk kosong bakal angkutin ke
Pagi-pagi bener Sukab amé Sanip ngibril bari kerjé galian di pinggir jalan. Ntu lubang galian nyang udé dalem, lébarnyé cuman seuprit, tukang-tukang kaga bisé kerjé sebelahan. Jadinyah Sukab macul di
Tau napé banyak bener nyang sowan Mister Joks. Mau orangnyé mingsi ngejabat, mau udé kagak ngejabat, kagak kurang-kurangnyé nyang méntak naséhat hèwès-hèwés. “Émang napé yé sowan sowin kayak gétuh?”
“Capèèèèk …, capèk, capèk, capèk dèh Kab.” “Apé nyang capé Nip, apé …” “Capé dèh pokoknyé.” “Yo-i! Apé?” “Hhhh!” “Lho!” Émang baru dué pakar, analis pengangguran, nongol di warung anabèl,
Abis menggrib analis-analis gèmbèl adu kegèmbèlan di warung. “Ntu orang pasti intèl,” katé Sanip buruh bangunan. “Taunyé?” saut Bahlul mantan tukang obat. “Pan kentaré bener!” “Kentaré pegimané?” “Muké samé, baju