Dasar Kismin Luh!

Penulis:

Seno Gumira Ajidarma

“Capèèèèk …, capèk, capèk, capèk dèh Kab.”

“Apé nyang capé Nip, apé …”

“Capé dèh pokoknyé.”

“Yo-i! Apé?”

“Hhhh!”

“Lho!”

Émang baru dué pakar, analis pengangguran, nongol di warung anabèl, warung analis-analis gèmbèl.

Nyang tadinyah padé nyarap udé cabut, ngilang ke tempat kerjé.

Siti mingsi bebèrès bari nunggu gantian amé Yati, nyang seabis lulus Ès-Satu mangkin sering aje méntak Siti gantiin jaga warung.

“Denger nih Kab,” katé Sanip nyang asli buruh bangunan, “sabelon ntu rumé Bu Ani digeruduk, pan katényé udé minté pengamanan tuh Ibu Mentri …”

“Waktu mingsi mentri.”

“Yo-i, waktu mingsi mentri, èh dikasi dué pulu orang nyang cumak cengéngas-cengéngès pas orang-orang bener ngegrudug.”

“Dué pulu ya kedikitan duonk.”

“Nah, banyakinlah kalow cius jagé kan?”

“Nggak cius yé?”

“Kagaklahyaw!”

“Ngegrudugnyé ajé kagak cius kok …”

“Ho-oh, mangsak ngejarah dibalikin lagéh.”

“Nha! Bisa ngebacé kagak Nip?” Sukab nyengir.

“Ngebacé apé?”

“Ini rumusnyé: nggak cius ditambé nggak cius samé ajé bo’ong!”

“Bo’ong?” Siti nyelak bari gorèng telor dadar.

“Permainan Nip, permainan!”

“Ntu kan!” Siti negesin.

Srèng-srèng-srèng doi masupin irisan bawang méré.

“Ntu nyang bikin capèk kan Kab? Nyang kené kibul bakal bilang, ‘Dasar orang miskin, dapet kesempetan ya ngejarah,’ kan mitnahin rakyat jugé naményé yé?” Sanip belagak krihitis.

“Kalow nggak mitnah ya propokasilahyaw, biar jarah beneran.”

“Jahat bener sih?”

“Jahat? Ntu nyang mikirin bilangnya antitérorismek.”

“Lhah, mané térorisnyé?”

“Nggak usyé nunggu, pancing ajé.”

“Émang bisé?”

“Pasang ajé mentri baru nyang bégo, héhéhéhé.”

“Ah, sembarangan énté Kab.”

Sukab nyeruput kupi jagung nyang udé dingin èn tinggal separok di gelas belimbing.

“Kalow nggak sengajé ya nyang masang bégo.”

“Huss …”

“Langsoen kebukti kan?”

“Apényé?”

“Bégonyélahyaw!”

“Kebukti pegimané?”

“Masa’ doi bilang anem bulan lagé kité bisé gegares kaviar.”

“Kelapé kapyar? Ntu mah ané bisé dapet gratisan naèk pu’un di kampung.”

“Palé énté kopyor Nip, ka-vi-arrrrrr, kok kapyar …”

“Kapiar? Apényé kapyar, èh kopyor, tuh?”

“Èh, ntu gegaresan paling mahal sejagad Nip.”

“Syèt dah, sejagad mèn, énak mané lawan peté?”

“Nah, énaknyé émang gegaresin amé peté Nip.”

“Émang apaan sih kapyar?”

“Telor ikan.”

Denger gétu Sanip kluwar warung kayak nyang mau munté. Tapinyah nggak adé nyang dimuntéin.

“Syèt, syèt, syèt, segalé barang amis diandelin, baru denger ajé udé nyampé baunyé,” katé Sanip bari masup lagéh.

“Dasar kismin luh!” katé Jali nyang dateng-dateng langsoen niruin anak mentri baru.

“Nha, ntu atu lagi nyang ajaib, kayak orang kayé mentalnyé pasti kagak ngemis èn kagak rasis …”

“Pédéhél …”

Karang Sukab nyang kluar lantes kedengeran howèk-howèk.

“Munté?” Siti tarok dadar di piring.

“Mangsudnyé sih begicu, tapinyah susah, jadi empetnya nggak bisa ilang.”

“Empet?”

“Nggak empet mah ajaib,” katé Sukab, bari abisin kupi jagung di gelas belimbing.

Mukényé kliatan runyem.

“Nggak énak banget,” katé doi lagéh, “sebab udé dingin, apé sebab kopi orang miskin?”

 

Pondok Ranji – Taman Ismail Marzuki,

Kamis, 11 September 2025. 12:38.

Ilustrasi: © 2025 SETIANTO RIYADI

Penulis:

Seno Gumira Ajidarma

SEMUÉ ORANG MUSTI TAU

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

KOLOM & ARTIKEL LAINNYA