“Tau nggak Lul?”
“Apé?”
“Banyak Bapa Maling di negri kité, tapi cumak dué nyang gedé.”
“Wuih! Dapet bocoran dari mané Kab?”
“Bapa Maling sih kaga usyé paké bocoran Lul!”
“Nyang bener ajé Kab, doi kan maling, malingnyé maling malah, masa’ gampang ketauan?!”
“Malingnya maling nyang ngumpet di balik pu’un pisang émang susah ketauan Lul! Mengsélényé nyang kité omongin bukan sembarang maling, tapinyah Bapa Maling.”
“Babényé maling-maling?”
“Lho kok babényé …”
“Apényé dong?!”
“Maling gedé! Ntu mangsud Bapa Maling!”
“Hmm ……”
Palé Bahlul manggut-manggut kayak barusan dapet pencerahan idoep.
“Kalow Bapa Maling nggak ngumpet yé Kab?”
“Nggak ngumpet èn colongannyé nggak bisé diumpetin, malah kayak paméran,” katé Sukab dengen muké rungsing, “ngapain ngumpet kalow doi nggak ngerasé maling.”
“Ngerasé apa dong?”
“Ngerasé dirinyé ho-rang-be-saaar …” Sukab begayé deklamasi.
***
Udé malem banget, tapi ujan deres bikin Sukab amé Bahlul ngejedok di warung, nggak bisé ke mané-mané.
Bahlul manggut-manggut lagéh.
“Bapa Maling yé, Bapa Maling …”
“Yo-i!”
“Colongannyé apé tuh nyang nggak bisé diumpetin?”
“Lhah, sebagéan bumi punyak Tuhanlah …”
“Syèèèt, serakah amat?!”
“Doi-doi mah bilangnyé ketimbang diserobot orang asing.”
“Ntu mah cara-cara namanya Kab, cara-cara …”
“Hé-hé! Kayak diserobot bangsé kendiri lebi baèk gitu yé?”
Atu gelandangan masup basé kuyup.
“Numpang nedu yé Mpok …”
Kecian bener doi gemeteran. Kali’ malah belon gegares. Siti panggil ntu orang nyang ruményé beratep langit beralas bumi punyak Tuhan.
“Sini Bang, ini adé nasi sebungkus, belon makan kan?”
Alah Siti Nurhalizah, kayak nggak tau ajé napé orang gemeteran.
Lahap bener ntu Abang ngelebok, mengkali udé tigé ari kaga ketemu nasi. Apélagi nasi uduk, kali-kali udé tigé belas taon. Sepulu menit nggak nyampé, kagak besisé ntu uduk lauk goreng bawang garing. Bungkus daon pisangnyé mengkerelep pantulin lampu gas. Abis betahak si Abang ngilang.
“Orang tapran ngelebok uduk sebungkus ajé udé kayak naèk ke surga, napé orang dekemin duit trilyunan kaga adé puasnyé Kab?”
“Ntu nyang dibilang méntal kismin Lul.”
“Kok kismin? Kekayaan tuju turunan nggak keitung gétuh.”
“Pan kurang mulu, pan minté mulu, ntu méntal kismin.”
Ujan nyang tadinyé lebat udé jadi grimis, tapinyah Sukab èn Bahlul mingsi nganabèl.
“Jadi napé cumak dué nyang masup golongan Bapa Maling?”
“Sebenernyé banyaklah Lul, tapi ini dué nyang paling buanyak nyolongnyé.”
“Kok énté bisé tau Kab?”
“Aaaaahh, klak-klik bentar dapetlah.”
“Émang énté punyé létop?”
“Ané sih kagak, Abang Dosèn nyang punyé.”
“Uwooooh! Ya pantes! Punyé apé ajé ntu dué Bapa?”
“Ntu dué Bapa Maling punyé semué, utan, tambang, perkebunan, tanah adat …”
“Tanah adat juga dicolong? Nggak papa tuh nyolong siang ari bolong dengen surat-surat resmi?”
Sukab godèkin palé nyang bekupluk kucel.
“Kekuasaan nyang bisé bikin begicu Lul, kekuasaan …”
“Kalow udé nggak kuasé?”
“Nah, ntu nyang ané bakal ujikeun amé Mentri Koboi.”
“Nguji apényé?”
“Jangan braninyé amé nyang nggak kuasé ajé kan?”
“Iyé yé! Amé nyang mingsi kuasé kudu brani jugalahyaw!”
***
Liwat tengé malem, Siti angsungin dué gelas belimbing isi kupi jagung, abis itu doi nggak kliatan, ngegelétak molor di bangku.
“Ntu liat prempuan bela-belain kerjé di warung demi anak.”
“Anak si Hasan.”
“Yo-i,” katé Sukab sembèn elusin jidat, “almarhum Hasan, korban pandémi, buruh bangunan nyang melarat …”
Rabu-Kamis, 10-11 Desember 2025,
Pondok Ranji – Taman Ismail Marzuki.
Ilustrasi: © 2025 SETIANTO RIYADI