Ntu warung Mang Ayat semingkin ramé ajé selepas bedug Isya. Doi kendiri udé jarang nongol, selaèn ngedrop Yati pagi-pagi paké motor lawas si Pitung alias Pitung Puluhan (1970-an mangsudnyah). Biang-biang anabèl lumajang komplèt. Sukab, Sanip, Kaboel, Udin, To’ing, Dul Komprèng, Bahlul, Jali èn Rohayah nyang males pulang kalow malem Sabtu.
Seabis gegares dengen pilihan nasi uduk, nasi kuning, nasi gokil, nasi megono, dengen lauk sambel gorèng peté, bari padé betahak semuényé ngupi item nggak paké gula. Kaki ntu orang-orang jelaz naèk ke bangku. Kaga ketinggalan Rohayah, nyang walow palényé bekrudung, paké celané pangsi item nyang selalu siap nendang.
“Énté ajé nyang jadi pengawal mentri, Roh!” katé Kaboel nyang tau Rohayah bisé maén pukulan.
“Pengawal apé? Mentri apé?” Rohayah tiupin kupinyah.
“Pengawal mentri koboilah!” sambung Udin.
“Mentri koboi? Pan udé koboi doi!”
“Koboi ntu bukan bawak pistollahyaw!” To’ing nyang sebenernyah cumak mau satronin Siti Nurhalizah nimbrung.
“Ngawal tuh jalan di sebelényé?”
“Bukan cumak jalan, duduk di dalem mobil jugak!” katé Dul Komprèng seabis nelen obat kaga jelas sakit apé.
“Di dalem mobil? Ntar dikirain sling dong!”
“Enggaklah,” Bahlul nyelak, “bini ntu mentri pan mantan Miss-Miss.”
“Emang napé musti dikawal?” Panteslah Rohayah képo.
Kaboel nyaut bari cabut pisang rajak nyang ngegantung.
“Ntu mentri koboi pan gebrak sana gebrak sini. Banyaklah nyang kebakaran jénggot!”
“Oh, soal duit anggaran salah paké?” Siti angkat gorèngan palé ayam.
“Mending kalow émang salé, ini pan dimakan ramé-ramé!”
“Syèt dah! Pan duit kité ntu!” Sanip nyari-nyari tusuk gigi.
“Émang siaul! Duit kité!” Jali angkat pantat dapet orderan ojol, “walow nggak bayarin pajek sangking kisminnyé …”
“Yo-i! Walow! Hak kité juga tapinyah. Majek rakyat bakal rakyat!” Sanip paké ilmu penabuh gong. Tusuk giginyé belon kliatan.
“Hmm … trus mentri koboi napé kudu dikawal?”
“Lhah si jénggot kebakar émang diem ajé jénggotnyé kebakar?” Kaboel elusin jénggot kambingnyé.
“Sirem aèr seèmbèr dong!”
“Huss!”
“Héhéhéhé!”
Di warung anabèl, analis-analis gèmbèl padé ketawé.
“Nyari tusuk gigi Nip? Di sinih cumak adé dental floss,” Siti kedengeran gemes.
Tipi bisu di warung nyang isinyah mèdsos, kasi lihat mentri perduitan koboi nyang gebrak pemerintah daerah. Kaum anabèl hairan jugalah adé mentri bisé kaya gétuh.
“Masa’ duit buwat makan di hotèl lebi gedé ketimbang bikin jalan.”
“Kecatet?”
“Kecatetlah! Hairan nape nyang préksa diem hajé!”
“Syèt lagé, syèt lagè dèh, pantes udé seabad ntu jalan bolong-bolong kaga ditambel jugak!”
“Nha kambratan nyang jénggotnyé kebakar nih mana bisé pasrah èn insap binti tohobat toh? Ntu mentri koboi kalow blusukan mesti dikawal.”
“Kentaré bè’èng kalow dikawallahyaw!” celetuk Rohayah.
“Méngkényé mesti énté nyang jagain Roh,” To’ing ngomong lagéh gaya sok téu.
“Napé musti ané?”
“Énté pan blajar maèn pukulan Tapak Suci …”
“Apé hubungan?”
“Pan nggak perlu deket-deket ngawalnyah.”
“Kok?”
“Énté bisé mukul jarak jau kan?”
“Huss! Émang pèlem silat? Nggak adé nyang begicu!”
“Aah …”
“Klik ajé Wiki!”
To’ing kené batunyé. Salé kendiri paké standar rumor. Tetep ajé ngelès.
“Yaaah, tapinyah mentri koboi tetep perlu dikawal kan?”
“Ntu mah tergantung pada cantèlan,” katé Sukab nyang sedaré tadéh diem hajé.
“Apé cantèlannyé?”
“Ntu gebrakannyé anget doang apé bener-bener sepanas hatiku …” saut Sukab dengen gaya gombal.
Pondok Ranji—Taman Ismail Marzuki—Bandara Soetta,
Rabu-Jumat 8-10 Oktober 2025.
Ilustrasi: © 2025 SETIANTO RIYADI