Ntu siang panas Jakarté ngaudubilé syaiton, Udin nyang buka baju diingetin Yati. Adé Bahlul amé Rohayah jugak di situh.
“Jangan belégodan gitu dong Din, orang padé nggak jadi masup liat tato kalajengking di gègèr énté, mané kayak mojag-majig mo loncat ajé.”
“Ini kan seni rajah Mpok, napé musti takut?”
“Sena-seni apaan? Orang taunyé kalow betato ya éman atawé perné dibui!”
“Nyang ngomong ntu orang pinter apé orang bodo?”
“Tau pinter tau bodo, pokoknyé kaga jadi masup kalow liat orang belégodan, gitu ajé mangsud ané, nggak usyé ke mané-manélah Din.”
“Okik, okik,” katé Udin bari paké lagéh kaos oblongyé. Samé ajé. Adé gambar kalajengking di gègèr kaos oblongnyé.
Yati mèsem.
“Sekali éman tetep éman ya Din …”
Udin jadi salé tingké.
“Pengangguranlah Mpok, nggak perné ané ngaku éman, apélagi ngaku-aku primèn (freeman – sga), kayak nyang bener-bener bébas ajé …”
“Mané adé bener-bener bébas Din, orang bébas ntu kan banyak syaratnyé,” katé Yati sembèn ngelapin piring-piring cap jago.
“Banyak? Apé ajé?”
“Nyang fenting mah cuma atu.”
“Apé?”
“Tanggung jahawab.”
“Olo-olo! Nyang bebas nebang utan ampé gundul nanggung jahawab juga dong!”
“Ntu mah nanggung jahawabnyé sebates bisé ngibul apé kagak, ya kan?” katé To’ing, anggota ormas nyang aslinyé pengangguran.
“Nebang jangan ampé ketahuan,” Jali udé njogrog deket pintu.
“Kalow ditanyak adé izin,” katé Rohayah nyang angkat dikit krédongnyé. Yo-i, gerah banget émang.
“Kalow ngerusak èn jadi banjir bandang ….” Bahlul nyengir monyèt, nyang langsoen disaut Yati, “…….. bilangnyé bencané!”
“Émang bencané kan?” Udin belaga pilon.
“Mangsudnyé sih bukan tanggung jawab dié!”
“Syèèèèèt!”
“Makdirabit!”
“Ntu naményé gaya éman nyang bukan primèn,” katé Sukab nyang tau-tau udé di situh.
“Mangsoed?”
“Bukannyé kebébasan, tapinyah kekuasaan nyang bikin doi omon semau-maunyah. Hairan! Masa’ dibilang kaga adé penggundulan, mané utan kité udé botak abis kaya gétu!”
“Diganti pu’un klapa sawit katényé, sama-sama taneman.”
“Hahahahah!”
“Hahahahah!”
“Napé nggak nanyak Pramuka!”
“Hahahahah!”
Sanip èn Kaboel nongol jugak.
“Nyang ané pikirin sih nangsib makhluk-makhkluk Tuhan di utan …”
“Gajah-gajah juga kan?”
“Nggak keétunglah ampé spésiès nyang kicik-kicik nggak kliatan, kayaknya émang orang bégo ajé nyang mikir duit lebi penting dari makhluk-makhluk Tuhan.”
“Banyak orang bégo kalow begicu, bumi baèk-baèk jadi amburadul beginih.”
Di warung anabèl, analis-analis gèmbèl ngomèl dengen maté setengé merem, garé-garé hawé puanas kaga berangin.
“Kayaknya ini orang nggak bégo dèh, doi ngertilah utan padé gundul, doi ngertilah kebon sawit bukan utan, kok omon-omonnyé kayak gétuh,” katé Sanip.
“Padé percaya kagak tapinyah?” Kaboel nyamber combro.
“Nyang kurang pikir pastilah percayé! Ngaco’ kan?” Udin nyomot bergedèl nyang pasti utang.
“Siapa sih nyang omon?” Bahlul ngebahlul, besambut ramé-ramé.
“Iya, siapa sih?”
“Siapa sih?”
“Siapa sih?”
Belon adé nyang ngejawab. Ampé Sukab nyang kegerahan nyeletuk, bari kipas-kipas paké kupluk.
“Bapa Maling Tuyul Gundul.”
“Kok, paké tuyul?”
“Pan siluman spesialis nyolong ….,” katényé cuèk bèbèk.
Rabu-Kamis, 17-18 Desember 2025,
BTN Sudirman—Royal Ambarukmo, Yogyakarta.
Ilustrasi: © 2025 SETIANTO RIYADI