Pahlawan Nggak Penting Banget

Penulis:

Seno Gumira Ajidarma

 

Nggak tau udé berapé lamé ntu tigé manusiah tapran duduk dengen pantat nèmpèl di kaki limé. Dibawényé wot mukibat nyang dibilang jembatan layang, doi-doi siap diangkut truk kosong ke mane ajé asal adé kerjé galian. Pacul amé pengki siap di sebelényé, tapinyah ntu truk kaga dateng-dateng acan.

Sukab, Kaboel, Sanip romannyé kosong kayak nyang lemé, nggak adé tenagé.

“Laper …” Sanip ngomong ampir nggak kedengeran.

“Paké diomongin …” Kaboel kesel tapi lemé juga.

“Udé biasé kan laper?” katé Sukab.

“Biasé sih biasé Kab, tapinyah laper tetep laper …” Sanip kipas-kipas paké topi pandan.

Ari udé lewat ashar, nunggu dari lepas subu, belon adé truk kosong nyang nyamperin.

“Bisé puasé lagi nih …” Kaboel tetep kosong romannyé.

Liatin di seberang jalan adé prempuan pemulung paké gerobak ngerayap. Di gerobak nyang adé tulisan RINA RINI, dua anak prempuan kecil dekil adep-adepan, maèn tepok tangan kayak di rumé ajé.

Émang bener sih ntu gerobak udé kayak rumé, kalow barang-barang hatsil mulung udé ditarok di lapak, dué anak naèk. Bisè maèn, bisé tidur, bisé gegares.

“Pemulung ntu pahlawan …” katé Sukab, liat Kaboel kebengong-bengong binti kelaperan.

“Émangnyé ikutan perang?” Sanip jugak matényé setengé bengong setengé kosong, dari subu belon adé nyang doi telen.

“Pahlawan ntu nggak mesti sebab ikutan perang Nip,” Sukab benahin pacul amé pengki, dari jau émang kliatan truk kosong ngedeket.

“Habis apa dong nyang bikin orang jadi pahlawan?”

“Kayak ntu pemulung.”

“Pemulung? Jasanyé apé?”

“Kalow nggak adé doi pegimané nangsib ntu dué anaknyé, ampé rela jadi pemulung nyang dianggep hina, ntu jasa kagak?”

“Ukurannyé jasa yé?”

“Yo-i. Buat ntu dué anak si ibu ya pahlawan keluargé kan?”

Kayak bonéka loro blonyo nyang adé pirnyé, palé Kaboel amé Sanip manggut-manggut.

“Nyang nentuin doi pahlawan ntu dué anak kan?”

Palé Kaboel èn Sanip manggut-manggut lagéh.

“Ntu pahlawan keluargé, pegimana kalow pahlawan bangsé?”

Kaboel èn Sanip barengan nyaut.

“Ya bangsényé duonk!”

“Napé bangsényé?”

“Pan bangsényé nyang ngrasain jasé ntu pahlawan!”

“Bangsé ntu banyak loh orangnyé, laèn-laèn pendapetnyé, siapé nyang musti didenger?”

Kaboel Sanip bengong lageh.

“Laper …” katényé.

“Haiyah, kecian bener,” katé Sukab nyang sebenernyé samé laper, “dipaké mikir dong.”

“Mané bisé mikir,” bebarengan nyeletuknyé.

Sukab tetep ngocol.

“Adé kan nyang ngurusin gelar pahlawan?”

“Émang gitu yé?” Kaboel bejuang mikir.

“Adé nyang ngusulin, nyang bisé ajé usulan pesenan kan? Terus ketuk palu jadi pahlawan …”

“Naményé pahlawan mak-dog.”

“Pahlawan paké surat.” Sebokis hati Sanip.

“Pahlawan resmi.”

“Émang kalok kagak diresmiin bukan pahlawan?”

Bukannyé lemes, semingkin lèmès si Sukab.

“Ntu nyang ané mau bilang Nip, pahlawan apé bukan pahlawan ntu bangsényé nyang ngrasain, nyang terimé jasanyé, walow bisé ajé nggak tau asal-usul jasa bakal ntu bangsé. Kalow bangsényé macem-macem ya biarin ajé ngibril sembèn ngopi-ngopi soal pahlawan enggaknyé doi, pas enggak musti cari makan èn adé waktu besyukur gitu kèk. Nggak penting banget resmi apé nggak resmi kan …”

“Nggak penting banget,” Kaboel nahan laper.

“Nggak penting banget,” Sanip ajeg nge-gong-in.

Ntu truk kosong nyampé, tapih cumak léwat.

“Sayang debu kagak bisé dimakan,” katé Sukab.

Ampir menggrib, tigé manusiah tapran mingsi duduk dengen pantat nèmpèl di kaki limé.

 

 

 

Taman Ismail Marzuki—Pondok Ranji,

Kamis-Jumat 30-31 Oktober 2025.

 

Ilustrasi: SETIANTO RIYADI

 

 

Penulis:

Seno Gumira Ajidarma

SEMUÉ ORANG MUSTI TAU

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

Seno Gumira Ajidarma

KOLOM & ARTIKEL LAINNYA