Ntu warung Mang Ayat semingkin ramé ajé selepas bedug Isya. Doi kendiri udé jarang nongol, selaèn ngedrop Yati pagi-pagi paké motor lawas si Pitung alias Pitung Puluhan (1970-an mangsudnyah).
“Enggak Istané, enggak gupernur. Nalarnyé ajaib binti méhong,” Sanip ngegrundel dengen gondok. Tukang-tukang galian kliatan perongok, melongo liatin sono-sini di kolong jalan tol, nungguin truk kosong bakal angkutin ke
Pagi-pagi bener Sukab amé Sanip ngibril bari kerjé galian di pinggir jalan. Ntu lubang galian nyang udé dalem, lébarnyé cuman seuprit, tukang-tukang kaga bisé kerjé sebelahan. Jadinyah Sukab macul di
Tau napé banyak bener nyang sowan Mister Joks. Mau orangnyé mingsi ngejabat, mau udé kagak ngejabat, kagak kurang-kurangnyé nyang méntak naséhat hèwès-hèwés. “Émang napé yé sowan sowin kayak gétuh?”
“Capèèèèk …, capèk, capèk, capèk dèh Kab.” “Apé nyang capé Nip, apé …” “Capé dèh pokoknyé.” “Yo-i! Apé?” “Hhhh!” “Lho!” Émang baru dué pakar, analis pengangguran, nongol di warung anabèl,
Abis menggrib analis-analis gèmbèl adu kegèmbèlan di warung. “Ntu orang pasti intèl,” katé Sanip buruh bangunan. “Taunyé?” saut Bahlul mantan tukang obat. “Pan kentaré bener!” “Kentaré pegimané?” “Muké samé, baju
Ntu siang panas-panas warung anabèl rada sepi. Tapinyah kaum anabèl nyang mingsi nganggur, kayak Dul Komprèng mantan kernèt mikrolet, amé Bahlul mantan tukang obat, adé di sono omongin nasèb masing-masing.
Ari udé larut bener, jalanan udé rada sela, mengkényé motor-motor nyang nggak paké nomer polisi mulai tancepin gas pol, ngelayanin orang-orang kurang kerjaan nyang padé taroan. Pinggiran artéri jadi tegang
Langit belon lagé terang di warung kaum anabèl atawa analis gèmbèl, tapinyah ntu para manusiah nyang suka poré-poré pinter udé ngocol ajé bari nyarap. “Am-pun, am-pun, ham-poen!” Kedengeran Sukab nggak
Belakangan adé orang baru di warung anabèl atawa analis gèmbèl. Nusrat naményé, tapi dipanggilnyah Nunus. Panggilan kesayangan, katényé, Nusye. Keruan ajah kaum anabèl jadi ribut. “Kerjaan mbersiin klosèt, muké rada